Gün geçmiyor ki çöpe atılan bebek haberleri almayalım. Folyoya sarılmış,ayakkabı kutusuna koyulmuş, poşete atılmış bebekler…
Her birinin hikayesi başka başka olsa da , sonuç hepsinde aynı. hiç bir şeyden habersiz,günahsız hayatlar çöplere atılıyor.
İnsanlık nereye gidiyor ? İnsan hayatı bu kadar mı değersizleşti ?
Eskiden cami avlusu bırakılan bebekler duyardık.Bunun amacı,camiye gelen insan bebeğe sahip çıkar,zarar vermez,merhamet eder düşüncesiydi.Demek ki o zamanlar birazda olsa,vicdan varmış insanlarda.
Bu güne baktığımızda, bir atık gibi çöplere atılan bebekler görüyoruz.Bunun sebebi toplum ahlakı,Allah korkusu olmayan canilerin,bir heves uğruna dünyaya getirdikleri canları ,çevre baskısından dolayı HİÇ saymalarından kaynaklanıyor.
Hangi ara bu kadar insanlığımızdan çıktık?
Günah olduğu için ekmeği bile çöpe atmazken, Allah’ın yarattığı bir canlıyı göz göre göre ölüme terk etmek hangi insanlığa sığar.Hayvanlar bile yavrularını her türlü riske rağmen hayatları pahasına koruma duygusuna sahipken, Günahsız bebekleri çöpe atan zihniyete hayvan bile denilemez.
Etkenler,nedenler,ve sonuçlara baktığımızda insan nesli bozuldukça bozuluyor.
İnsanlar acımasızlaşıyor,insanlar duyarsızlaşıyor, insanlar Allah korkusundan yoksunlaşıyor. Merhamet duygusu tamamen anlamını yitirmiş.
Çözümü var mıdır ? cezai yükümlülük arttırılarak çözüm üretilebilir mi? bilmiyorum ama şundan kesinlikle eminim ki çocuklarımıza Allah korkusunu öğretmeden topluma karıştıklarında,yaptıkları hataları toplum baskısından korktukları için bu şekilde kamufle etmeye devam edecekler.Yapılan bu hataların cezası da hiç bir şeyden habersiz,günahsız bebeklere kesilecek.
Yazımı bir kıssa ile sonlandırmak istiyorum.
Hz. Ali (R A) bir gün farkında olmadan bir karıncayı ezer.Üzüntüsünden ağlar.
O gece rüyasında Efendimizi (A.S) görür.” iki gündür bir karınca yüzünden gökler yasa boğuldu.Öyle bir karıncayı incittin ki o Hakikatten haberdardı.İşi gücü Allah’ı zikretmek ti ” der. Hz. Ali (RA) korkudan titrer.
Bizler ne çok insanı madden ve manen öldürdüğümüz halde kalbimiz hiç titremiyor.
Karıncalar dünya kurulduğundan bu yana nasılsa bugünde aynılar.İnsansa sürekli değişiyor. Zalimleştikçe zalimleşiyor.Şefkat,merhamet,yeryüzünden çekiliyor.
Başımıza gelen her türlü musibeti de doğa olayı deyip geçiyoruz.
saygılarımla,

Yaşam